คงจะมีสักวันที่สมหวัง
ใครที่กำลังมีหนี้สินล้นพ้นตัว รู้สึกจมปรักกับความหมดหวัง มองหาหนทางไม่เจอ ไร้ที่พึ่ง มองไป ไม่เห็นใครที่ช่วยได้ เหมือนอยู่บนโลกคนเดียวที่ต้องเผชิญกับปัญหาตามลำพัง เพราะไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขอดีตได้ เปรียบเหมือนว่า เรามีรถมอเตอร์ไซค์เก่าๆอยู่คันหนึ่ง และปลายทางที่เราต้องไปคือเชียงใหม่ โดยกำหนดให้เราต้องออกเดินทางในช่วงกลางคืนที่มืดมิดเท่านั้น มีเพียงแสงไฟหน้ารถดวงเดียวที่ส่องนำไปข้างหน้าไม่เกินห้าเมตร และมีเราเพียงคนเดียวที่ต้องขับไปเอง ถ้าไม่ขับไป ก็จะไม่สามารถมีชีวิตอยู่โดยปกติได้ ใครที่เจอการถูกบังคับให้ใช้ชีวิตตามเงื่อนไขนี้ ดูน่ากลัว มองแล้วช่างยากลำบาก เชื่อไหม๊ ในชีวิตจริง ผมว่ามีหลายคนที่เป็นแบบนี้ แล้วถ้าเจอแบบนี้ต้องทำยังไงล่ะ สิ่งที่ต้องทำก่อนอื่น คือเตรียมใจ เตรียมสติ หยุดความคิด หยุดความกลัว กับปัญหา อุปสรรคหลายอย่างที่วิ่งเข้ามาในหัว เช่นรถมอเตอร์ไซค์เก่าคันนี้จะขับไปรอดไหม๊ จะเสียและซ่อมกลางทางไหม๊ เส้นทางที่ไปจะมีหลุมบ่อ ขึ้นเขา ลงเหว จะหยุดพักที่ไหน จะเป็นอย่างไร มีฝน มีหนาวไหม๊ ........จิตที่ปรุงแต่งทำให้กลัว ทั้งๆที่ยังไม่ลงมือทำเลย รวมทั้งสิ่งเหล่านี้ไม่มีประโยชน์อะไร ซึ่งยังไงก็ต้องขับไป อย่าเอาแต่คิดว่าจะหวังพึ่งใคร เพราะในความเป็นจริง ไม่มีใครพี่งได้ตลอด ไม่มีรักแท้ในยุคนี้ และไม่มีใครจะยอมลงเรือหรือมาเผชิญความลำบากกับเราหรอก ใครไม่มีเงิน ก็ไม่มีใครอยากคบ ทุกคนมีแต่คำพูดให้กัน โดยที่ช่วยเหลืออะไรไม่ได้เลย หน้าที่ของเราคือเตรียมรถให้ดี เตรียมเฉพาะสิ่งที่จำเป็นเท่าที่ทำได้ ลงมือขับไปพร้อมสติ กับการโฟกัสแสงหน้ารถที่ส่องไปข้างหน้าเพียงห้าเมตร ขับช้าๆอย่างระวัง ค่อยๆไป เจอหลุมก็หลบ เจอไม้เล็กก็ข้าม เจอไม้ใหญ่ขวางก็อ้อม แก้ไป ขับไป เหนื่อยก็พัก มีแรงก็ขับต่อ ไม่ต้องคาดหวังว่าต้องถึงปลายทางเมื่อไหร่ คิดไปก็ไม่ช่วยอะไร คิดแต่เรื่องจะประคองให้รถของเราไปข้างหน้าแค่ระยะไฟส่องให้ได้ รถไม่สะดุดก็พอในตอนนี้ ที่สำคัญคือ ต้องมีสติ ไม่ท้อ ไม่สิ้นหวัง ไม่ต้องไปมองไฟรถคันอื่น อย่าประมาท อย่าหลงทาง อย่าลืมตัว จิตอยู่กับปัจจุบัน กล้าที่จะยอมรับกับสิ่งที่ผิดพลาด ไม่เปรียบเทียบชีวิตกับคนอื่น ซึ่งในบางขณะอาจต้องมีปาดน้ำตาบ้าง เมื่อเจอลม ฝน พายุ ต้องเข้มแข็งที่จะฝ่าไปให้ได้ บางครั้งเราอาจไม่มีตัวตนกับใคร ไม่ยึดติดกับความสำเร็จในอดีต ทำใจให้ยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น ตลอดระยะที่เดินทางไป จะเห็นในสิ่งที่ไม่ได้เห็นในตอนที่มีชีวิตที่ดี ได้เรียนรู้ ได้เข้าใจ และยอมรับกับการเปลี่ยนแปลง อย่าลืมมองหาความสุขเล็กๆที่ซ่อนอยู่ จะมองเห็นได้จากใจที่ดีงาม ลิ้มรสชาติของชีวิตที่มีอยู่ให้เต็มที่ ตบบ่าให้กำลังใจตัวเองอยู่เสมอ ส่วนจะถึงปลายทางเมื่อไหร่ก็ช่างมัน ทำเต็มที่ตามกำลังที่มีอยู่ ส่วนผลลัพธ์ที่จะเกิด ก็จงเตรียมใจยอมรับ และปรับตัว เราได้ลงมือขับอย่างเต็มที่แล้ว ไปให้ไกลที่สุดเท่าที่รถและคนจะทำได้ ดีสุดคือผ่านพ้นไปได้ แย่สุด มันคงไม่ทำให้เราต้องตาย อย่างดีก็ต้องเสียในสิ่งที่เคยมี
เชื่อว่ายังมีอีกหลายคน ที่เอาแต่นั่งคอยภาวนา รอการช่วยเหลือ ไม่ยอมสู้ ไม่ยอมลงมือทำ มีแต่ความหวัง ความเชื่อว่าจะมีสิ่งดีๆหล่นลงมาเปลี่ยนแปลงชีวิตที่ไม่ทำอะไร เอาแต่บ่น เอาแต่พูด เอาแต่โทษทุกสิ่ง ใช้ชีวิตเอาตัวรอดกับการหลอกตัวเอง และผู้อื่น บนความหวังที่ก็รู้ว่าเป็นไปได้ยาก สุดท้ายก็เป็น "ลิงแก้แห" หมดหนทาง
.-------------------------------------------------------
ปลายทาง คือ ปัญหาในชีวิต หรือสิ่งที่ต้องการแก้ไขให้สิ้นสุด
รถมอเตอร์ไซค์ คือ ทรัพยากรที่มี หรือความสามารถที่ทำได้
ดวงไฟหน้ารถ คือ โอกาส
กลางคืนที่มืดมิด คือ ข้อจำกัด ข้อบีบคั้น ที่ส่งผลให้ไปได้ลำบาก
-------------------------------------------------------
"ทุกปัญหา ย่อมมีทางออก เมื่อหาทางออกไม่ได้ ให้ออกทางที่เข้ามา "
พ่อหมูตู้
